حرف هایی که باید گفت

​​گفت: فرهنگ مسافرت با از دست دادن شروع میشه. با ترک کردن کامفورت زون. با دست کشیدن. با رها کردن. با سپردن تن به دست باد. اینکه آدما بپذیرن از دست میدن هرکسی رو که دارن و هرچیزی رو که دارن. از بابا ننه و زن و بچه به آدم نزدیک‌تر که نیست. هست؟

این روز‌ها "هیچ کاری" نمیکنم و این هیچ کاری نکردن شبیه بختک خرخره ام را گرفته.

راستش تنها چیزی که توی دنیا از اقای کریمیِ مدیر ساختمان وحشتناک تر است این است که آقای کریمی‌همسایه پایینی تان باشد.(از آنجایی که من نماد خوش شانسی ام هر دو برای من صدق میکنند)

خدایِ بزرگ سلام.

سلام ماهرو؛

بعضی اتفاق‌ها خیلی مسخره اند.

خدای بزرگی که توی آسمان جا نمیشی؛